Kobieta - część II

Od zarania dziejów kobiety występują w roli rodzinnej. Z czasem odnalazły się także w życiu zawodowym, społecznym i obywatelskim. Ich role wyznaczały kultura w kraju zamieszkania oraz zmiany cywilizacyjne na świecie. Interesującą ewolucję w tej materii, omawia Elman Mustafazade Przewodniczący Stowarzyszenia Przyjaciół Azerbejdżanu w Europie.

W kulturze ludów turkijskich okazuje się wielki szacunek dla kobiety, szczególnie dla matki. Przekleństwo wobec niej, jest uważane za największą obrazę. Słowo hatun niesie historię państwa, narodu, wartości genetycznych i arystokratycznych basbug Kagana (tytuł głowy państwa ludów turkijskich w średniowieczu). Słowo hanum (hanym) jest postrzegane jako najbliższe i najbardziej i funkcjonalne znaczenie słowa Han, co oznacza zarządzanie rodzinną radą i wychowywaniem dzieci. Poprzez dodanie przyrostka -ym, wraz ze zwiększeniem odpowiedzialności, nadaje kobietom najwyższą wartość. Słowo emegen jest najcenniejszą formą podejścia do tworzenia kultury kosmogonicznej i boskiej wiary. Sens oceniania kobiety na równi z kultem przodków jej rodziny, rodu i narodu zawiera się w postrzeganiu jej jako istoty świętej i obrazującej wielkości jej przodków. Określenie banu pokazuje szlachetność młodej kobiety, kult jej przodków i określa wartość przyszłych pokoleń. Ponieważ kobieta, nazywana banu, powinna być wzorem do naśladowania dla innych, tytuł ten przynosił honor jej rodzinie. Banu, od najmłodszych lat powinna kreować zdolność przekazywania cenionych przez starszych wartości. Równocześnie nazwa ta, jest symbolem honoru i godności kobiety. Turkijcy nazywają banu młodą kobietę, która własną pracą, wychowaniem i godnością, zdobyła status następcy rodziny i rodu, niańki i opiekunki ich noworodka. W dobie drapieżnego kapitalizmu, począwszy od XVIII wieku, wraz z rozprzestrzenianiem się kapitalistycznych stosunków społecznych, wielu tradycjom stanowiącym spuściznę feudalno-patriarchalnego sposobu myślenia, nadano moc prawną. Zmiany te, powodują stopniowe przekształcanie się stosunków monarchistycznych i rodzi się republikańska forma rządów. W czasach feudalizmu kobiety były traktowane przedmiotowo, były pozbawione podstawowych praw. Natomiast w czasach kapitalizmu obdarzano je uprawnieniami eksploatującymi kobiety. Kobieta była zmuszona pracować 12-15 godzin dziennie, nie było żadnej kontroli, czy ochrony. W XX wieku, Zygmunt Freud i jego zwolennicy zaprezentowali kilka prostych sposobów na surowszą kontrolę warunków pracy. Nastąpił nowy etap w eksploatacji kobiet, który przeobraził się w jeden z głównych źródeł dochodów. Dało to początek formule, dzięki której pod frazą „równości płci” państwo nie tylko o kobiety nie dba, ale jeszcze bardziej je wykorzystuje. W Anglii do XI wieku kobieta była uznawana za „brudną” istotę i nie miała prawa dotykać ewangelii. U Arabów zaś wciąż wielbłądy mają wartość tysiąc razy wyższą niż kobieta. Postawa wobec kobiety jako mało znaczącego obiektu, na przykładzie prawa starożytnego Babilonu, jest nadal postrzegana przez Arabów jako dogmat. Dlatego poligamia pozostaje główną plagą Bliskiego Wschodu. Starożytni Grecy uważali kobietę za ucieleśnienie zła. Dzisiaj w centrum cywilizowanej ludzkości – Europie – pomimo przyjęcia wielu przepisów dotyczących praw kobiet, z genetycznego punktu widzenia rzeczywistość przedstawia się zgoła inaczej. Jednym z głównych interesów drapieżnego kapitalizmu jest ucieleśnienie polityki „handlu ludźmi” (najczęściej kobietami). Według nauk Buddy kobiety są stworzone wyłącznie dla uciech.

Wizerunek kobiet u ludów turkijskich

Dzisiaj u ludów turkijskich Ałtaju, Teleutu, Telengitu za największy grzech uznawane jest poślubienie kuzynostwa. Bo przecież kuzynki są uważane za siostry kuzynów. Żyjący w XIV wieku słynny włoski podróżnik Marco Polo w czasie podróży do Turkiestanu napisał w swoich notatkach podróżnych: „Kobiety ludu turkijskiego zajmowały szczególne miejsce. Miały swobodę wyboru własnego partnera życiowego. Zwracano się do nich: hatun, banu, beyim, hanum i emegen.

Oznacza to, że kobiety te są cenione w rodzinie, uważa się je za święte. Kobieta jest uważana za towarzyszkę życia i ostoję mężczyzny w domu. Gdy mężczyźni wyruszali w długą podróż, matka pozostawała głową rodziny. W zachodniej cywilizacji coś takiego nie istnieje. Mężczyzna nie podejmuje decyzji bez udziału kobiet. Innymi słowy jest ona dopełnieniem mężczyzny”. U ludów turkijskich mężczyźni mogli poślubić tylko jedną kobietę. Ich poglądy zmieniały się wraz ze zmianami średniowiecznego sposobu myślenia. Ogólnie rzecz biorąc, kulturze okresu Umajjadów (Umajjadzi – Arabowie), która stała się piętnem średniowiecznej kultury ludów turkijskich, nie udało się zdominować świata turkijskiego ludu. Żadna arabska kultura pod płaszczykiem islamu, ani w przeszłości, ani obecnie, nie była popularna wśród turkijskiego ludu. U starożytnych Turków wyrażenie „Kagan mówi:…” nie miało żadnej mocy prawnej. Gdyby było napisane: „Mówi Kagan i Hatun, Beck i Beyim, Han i Hanum, Er i Emegen”, to takie polecenia miałyby podstawę prawną. Za romans pozamałżeński z kobietą mężczyznę karano, rozrywając go na pół. Epitafia o Bilge Haganie zaczynają się od słów: „Ty jesteś moją matką, hatun ...” Według starożytnych wierzeń turkijskich takie autorytety jak Ak Ana, KubayAna, Kyun Ana, Umay Ana, Maygil Ana, Od Ana, Su Ana, Yale Ana, Ulu Ana są świętymi strażnikami i bóstwami. W historii i kulturze innych narodów świata, a także z genetycznego punktu widzenia, kobiety nie były tak wysoko cenione i nie były tak wywyższane.

Tłumaczyła z rosyjskiego Lollita Kamrowska

Wiadomosci24.pl

 

15:49