Ay bu yolu gedən yolçu,
yolu, səmti bilirsənmi?
O tanınmaz cığırlardan
kolun izin silirsənmi?
İz üstünə iz düşdümü,
dərdlər səni üşütdümü?
Öz-özünü çağıranda
könlün bir səs eşitdimi?
Təpələr düzəndimi
düzəni çala yerdə?
Bu olmayan canımı
qurtarıb ala yerdə.
Qanad çalan quş varmı,
torpaqda oyanış varmı?
Yarı sökük divarda
oxuyan bayquş varmı?
Nə gördün söylə görüm?
Nə dedi qalanlarım?
Duydumu ayaq səsin
qəbirdə olanlarım?
“Axır ki, gəldin”, − deyib,
çönüb baxan oldumu?
Cənnəti viran görüb
gözün qanla doldumu?
29.07.2016
Qıç başdaşı
Baş Qazi Ehtimat Əsədova
Ayın işığında
kölgən mürgülər,
boş qəbirdə
keşik çəkən
qıç başdaşı.
Gözün sahibinin yolunu gözlər
farağat komandasında.
Dizin yox
bir az rahatlanasan.
Qırx santlıq canlı başdaşı,
tək addım səsini eşidirsənmi?
30.11.2003
Mən sənin nəyinəm, vətən
Yolunda izim qalmadı,
baxmağa gözüm qalmadı,
kül oldum, közüm qalmadı,
mən sənin nəyinəm, vətən?
İstəyəndə gəlməyim yox,
səni görüb gülməyim yox,
sənin üçün ölməyim yox,
mən sənin nəyinəm, vətən?
De, yurdumda yuvam varmı?
De, üstündə davam varmı?
Son anadək çabam varmı?
Mən sənin nəyinəm, vətən?
Kim deyir ki, çözümü yox?
Bu dərdin ta dözümü yox.
... Alışıb yanan ürəyi,
qana boyanan ürəyi,
əlimdə bayraq eləyib
zəfərə gəlirəm, vətən.
Mən sənin əsgərin, vətən.
Sən mənim hər şeyim, vətən.
13.03.2018
Burda məndən sevgi gözləmə
Öz torpağında səngər qazmaq
özünə qəbir qazmaq kimidi.
O başdan bu başa
uzun bir qəbir qazdıq
səngər adında.
Əvvəlcə qürurumuzu,
sonra güllələr sönəndən
ilk atəş səsinədək
özümüzu basdırdıq
qazdığımız qəbirdə.
Buranın gecəsi gündüzündən işıqlı,
gecələr hamı oyaq.
Uçan güllələrin
atəş nöqtəsini görürəm,
döyüşçü dostumun
hənirtisini eşidirəm.
Bu gündüz gecələr
unutdurur hər şeyi −
səni də,
isti yatağı da,
rahatlığı da.
Sən məndən ayrı sevgi umma.
Burada ağ mələfələr qan rəngində,
lalə yanağında qara xal kimi
ətin soyutduğu güllə içində.
Xəyallar bir qərib durna köçündə.
Gecələr adamın
harasından yaralandığı səsindən,
kimin nə gördüyü,
nə demək istədiyi
susmağından bəlli.
Sən burda məndən başqa sevgi gözləmə, əzizim.
Məni bağışla.
Döyüşün, səngərin sevgisi bambaşqa.
Burda bizim xatirələr an-an,
səninki il-il.
Mən burda ölümü də sevirəm,
sən yaşamağı.
Səni qucaqlayan qollar
indi yaralı əsgərləri qucaqlayır.
Mən indi axan qanı öpürəm,
isti dodaqların kimi.
Mənim əllərim soyumuş üzü sığallayır,
sənin əllərin mənim boş,
soyumuş yatağımı.
Qucağımdan qan damır,
əllərim qan içində.
Bu qanlı əllərdən ayrı sevgi istəmə.
Həlqəsindən çıxmış
qızaran gözlərdə yaxşı nəsə gəzmə.
Düşməni axtaran,
öldürdüyünü sayan
tətiyin qaraltdığı,
bərkitdiyi barmaqlar
saç sığallaya bilməz.
Sönmüş gözləri sığayar.
Əllərim, barmaqlarım ağlayar.
Bu könüldə min yara var, yara,
qoşa şəklimizə baxıb
əllərimlə saçını özün dara.
Buraların gecəsi başqa;
ulduzlar əvəzinə
güllələr işıldayır.
Adamların ulduzunu söndürən
“ulduz güllələr”.
Burada gecələr daha səs-küylü.
Gündüzün işığı
gecə maşın işığına düşmüş kimi
gözümü qamaşdırır;
buralar adamı gecəyə alışdırır.
Hər gecə səngərin o tayından
məni çağırırlar.
Bu sənə xəyanət deyil, əzizim.
Bu ilk sevgidi.
Yaddan çıxmaz, unudulmaz,
Vətən sevgisi.
Mən getdim...
Sən salamat qal.
Aylı gecələrdə
bizli xoş xəyallara dal. 13.02.2018
Apar məni
Apar məni dəmir yolu.
Aç qapını, bələdçi.
O kimsəsiz məkanda
əylət düşüm, bələdçi.
Bəlkə elə bu dəfə
bayquş aparsın məni.
Aparıb atsın məni,
uşaqlığın düzünə,
köhnə cığır izinə,
uçuq evin yerinə.
Atsın məni,
qoy atsın
sökük qəbrin üstünə
bir sinə daşı təki.
Ya çaylağa, daşlığa,
ya quyuya tullasın.
Bir gecəlik, bir günlük
sığınım o torpağa.
Sürtüm, üzümü sürtüm
o yaylıq yarpaqlara,
o doğma torpaqlara...
Yox,
ən yaxşısı budur ki,
yenə sən apar məni;
o köhnə vaxtlardakı
evə aparan təki.
Apar məni dəmir yolu.
İtən yol bilinəndə,
sökük ev görünəndə,
xəyalım bitən yerdə,
xatirəm itən yerdə,
çək əyləci, bələdçi.
Qoy, havanı bir udum.
Otu, kolu qoxlayım,
izi, yolu yoxlayım.
Ayrılığın ömrünü
kəsim, kəsim, doğrayım.
“Daha çatmısan” − deyə,
döy qapımı, bələdçi.
Çağır məni, bələdçi,
səslə məni, bələdçi.
Neçə ildi bu səsi,
bu sözü gözləyirəm.
Çək əyləci, bələdçi,
saxla gedən qatarı.
Saxla düşüm, bələdçi.
Görsünlər ki, diriyəm.
Görsünlər ki, gəlirəm.
22.11.2016
Dоqquz qоz аğаcı hаqqındа bаllаdа
Məcburi köçkün kimi şəhərə köçən аnаm
iki dəfə yаmаn kövrəldi:
bir dəfə mən bаzаrdаn bаyrаmlıq
qоz аlıb gətirəndə…
Qаrımış qоz аğаcındа
qаrğаlаr qоz-qоz оynаdır,
süpürülməyən хəzəllərin аltındа
neçə ilin bаyrаmlıq qоzu yаtır.
Dоqquz qоz аğаcı vаrdı kənddəki həyətimizdə.
Dоqquzu dа biri-birindən böyük,
biri-birindən ucа,
budаqlаrı hаçа-hаçа.
Hələ kənd bаğındаkılаrı demirəm...
Gör indi bu neçə ildə
həyətimiz nə gündədi,
bаğlаr nə gündədi.
Nə günə qаlmışıq –
qаrğа bizə qоz аtır,
bizim qоz аğаcının
sаkkа qоzunun səsi
bаşımızı yаrır.
Yiyəsiz qоz аğаcının
хiffətdən quruyаnı vаr,
düşmən bаltаsıylа
yаş-yаş dоğrаnаnı vаr,
оğurlаnаnı vаr.
Bəlkə hаnsısа mebelin siyirtməsində gizlənib
uşаqlıq хаtirələrim.
Hər qаpı аçılаndа,
bir günün хаtirələri səpələnir yаd оtаğа −
özgə yаtаğа.
Bəlkə hаnsı yоllаsа gətirilmiş,
qоnşudаkı dоlаbdа gizlənib хаtirələrim.
Onsuz dа bir dоlаbın çığırtısı
diksindirir məni, qаrdаş.
Dоğmа rüzgаrın sığаlını gözləyən
qоz аğаcındаn pəncərənin gözlərində yаş.
…bəlkə döşəməyə döşənib
qоzbel оlub хаtirələrim.
Mən sənə səlbə аtmаq hаqqını
itirmiş аdаmаm,
yаğı əlində qаlаn qоz аğаcı.
Anаm kimi
аğlаmа аcı-аcı…
06.12.2004
Çağırış
Tаpdаnmаyаn el yоlu,
izin itib nə vахtdır,
əlin qоynunа qоyub
sən fаlçıyа hа bахdır.
Qоymаğа bir yerim yох,
köksüm dərdlərlə dоlu,
nə qədər nəfəs qаlıb
gedəcəyik bu yоlu.
А cığırlаr, qаpılаr,
qаyıdın yerinizə,
kişilər, siz də gəlin
yığışın evinizə.
2000
Qаrаbаğ
Qаrаbаğ −
hаrdа оlsаm
məni аnа kimi qоynunа çəkən
Tоrpаq.
Ciyərimin süzgəcsiz sоrub
qəbul etdiyi
Hаvа.
Qаyаlаrı, dаşlаrı yаrıb
dаmcılаyаn, süzülən, çıхаn −
isti,
sоyuq,
turş
Su.
Gecələri dаrıхmаğа qоymаyаn,
ulduzlu, əsrаrəngiz
Səmа.
Hаrаsа uçub gedən,
hərdən dərdimizə dözməyib,
bizi оyаtmаq üçün
şаqqıldаyıb üstümüzə
irili-хırdаlı
göz yаşı tökən
Buludlаr.
Bulаqlаrı kimi təmiz,
cоşаndа yerə, göyə sığmаyаn,
dаğlаrı, dаşlаrı silkələyən
Çаylаr.
Lаylа bilib yаtırаn,
istədiyi аn аğlаdаn,
döyüşə səsləyən,
аrdıncа çəkib аpаrаn
Səs.
Məni kökümə, ulusumа, keçmişimə,
Tаnrımа bаğlаyаn
Q А R А B А Ğ!
17.06.2000
Orada bir ev var
Bir ev var o yerlərdə,
bizi bizə xatırladacaq bir ev.
Bizi ötürən,
itirən,
sonda gözləyən
ev.
Yola bax, yola,
qoşulub çığıra;
təpələrin döşüylə çıxıb gedir uzaqlara.
Bizi bizdən qoparıb,
bizi bizə aparan yol,
apar bizi o yerlərə...
O yer − dağımdı mənim,
yer − göz dağımdı mənim.
Yollarım qırma-qırma,
saçlarım burma-burma.
Düşdüyüm gün, bu nə gündü?
Yollarım düyün-düyündü.
Boğulur düyündə, boğulur yollar,
bir addım iziylə, yolçu gözüylə
təzədən, təzədən doğulur yollar.
İzlərsiz yox olur, üzülür yollar.
Təpədən baxanda
o dərədə,
qapısı çərçivəsiz,
pəncərəsi şüşəsiz
bir ev var yox olan kəndin içində.
Dərdləri mən biçimdə.
05.08.2017
Gecələrin çox sakit vaxtları idi
Gecələrin çox sakit vaxtları idi.
Başımızı yastığa qoyan kimi yatardıq,
gecələr biz gül yuxuya batardıq.
O vaxtlar yüngül idi dərdimiz,
keçəriydi, ötəriydi dərdimiz.
Qalan hər şey gözəl idi:
sən də vardın,
mən də,
o da,
onlar da.
İndi daha onların çoxu yoxdu.
Gözəl olan nə vardısa,
zaman hər şeyi uddu,
Bermud üçbucağıtək.
Xoşbəxtliyin dadı getdi,
adı itdi;
sevincin dili,
gülüşün səsi
bitdi.
Öpüşlər indiki ağrıları götürə bilmir daha,
Öpüşlər indiki ahları söndürə bilmir daha.
Vaxt o vaxt idi;
hər şey təmiz:
hava da,
səma da,
sevgi də ləkəsiz.
Ağrıların bir öpüşlə bitən vaxtı idı, o vaxt.
Vaxt o vaxt idi, o vaxt...
08.12.2017
Həsrət yolçusu
Ay bu yolu gedən yolçu,
yolu, səmti bilirsənmi?
O tanınmaz cığırlardan
kolun izin silirsənmi?
İz üstünə iz düşdümü,
dərdlər səni üşütdümü?
Öz-özünü çağıranda
könlün bir səs eşitdimi?
Təpələr düzəndimi
düzəni çala yerdə?
Bu olmayan canımı
qurtarıb ala yerdə.
Qanad çalan quş varmı,
torpaqda oyanış varmı?
Yarı sökük divarda
oxuyan bayquş varmı?
Nə gördün söylə görüm?
Nə dedi qalanlarım?
Duydumu ayaq səsin
qəbirdə olanlarım?
“Axır ki, gəldin”, − deyib,
çönüb baxan oldumu?
Cənnəti viran görüb
gözün qanla doldumu?
29.07.2016
Qıç başdaşı
Baş Qazi Ehtimat Əsədova
Ayın işığında
kölgən mürgülər,
boş qəbirdə
keşik çəkən
qıç başdaşı.
Gözün sahibinin yolunu gözlər
farağat komandasında.
Dizin yox
bir az rahatlanasan.
Qırx santlıq canlı başdaşı,
tək addım səsini eşidirsənmi?
30.11.2003
Mən sənin nəyinəm, vətən
Yolunda izim qalmadı,
baxmağa gözüm qalmadı,
kül oldum, közüm qalmadı,
mən sənin nəyinəm, vətən?
İstəyəndə gəlməyim yox,
səni görüb gülməyim yox,
sənin üçün ölməyim yox,
mən sənin nəyinəm, vətən?
De, yurdumda yuvam varmı?
De, üstündə davam varmı?
Son anadək çabam varmı?
Mən sənin nəyinəm, vətən?
Kim deyir ki, çözümü yox?
Bu dərdin ta dözümü yox.
... Alışıb yanan ürəyi,
qana boyanan ürəyi,
əlimdə bayraq eləyib
zəfərə gəlirəm, vətən.
Mən sənin əsgərin, vətən.
Sən mənim hər şeyim, vətən.
13.03.2018
Burda məndən sevgi gözləmə
Öz torpağında səngər qazmaq
özünə qəbir qazmaq kimidi.
O başdan bu başa
uzun bir qəbir qazdıq
səngər adında.
Əvvəlcə qürurumuzu,
sonra güllələr sönəndən
ilk atəş səsinədək
özümüzu basdırdıq
qazdığımız qəbirdə.
Buranın gecəsi gündüzündən işıqlı,
gecələr hamı oyaq.
Uçan güllələrin
atəş nöqtəsini görürəm,
döyüşçü dostumun
hənirtisini eşidirəm.
Bu gündüz gecələr
unutdurur hər şeyi −
səni də,
isti yatağı da,
rahatlığı da.
Sən məndən ayrı sevgi umma.
Burada ağ mələfələr qan rəngində,
lalə yanağında qara xal kimi
ətin soyutduğu güllə içində.
Xəyallar bir qərib durna köçündə.
Gecələr adamın
harasından yaralandığı səsindən,
kimin nə gördüyü,
nə demək istədiyi
susmağından bəlli.
Sən burda məndən başqa sevgi gözləmə, əzizim.
Məni bağışla.
Döyüşün, səngərin sevgisi bambaşqa.
Burda bizim xatirələr an-an,
səninki il-il.
Mən burda ölümü də sevirəm,
sən yaşamağı.
Səni qucaqlayan qollar
indi yaralı əsgərləri qucaqlayır.
Mən indi axan qanı öpürəm,
isti dodaqların kimi.
Mənim əllərim soyumuş üzü sığallayır,
sənin əllərin mənim boş,
soyumuş yatağımı.
Qucağımdan qan damır,
əllərim qan içində.
Bu qanlı əllərdən ayrı sevgi istəmə.
Həlqəsindən çıxmış
qızaran gözlərdə yaxşı nəsə gəzmə.
Düşməni axtaran,
öldürdüyünü sayan
tətiyin qaraltdığı,
bərkitdiyi barmaqlar
saç sığallaya bilməz.
Sönmüş gözləri sığayar.
Əllərim, barmaqlarım ağlayar.
Bu könüldə min yara var, yara,
qoşa şəklimizə baxıb
əllərimlə saçını özün dara.
Buraların gecəsi başqa;
ulduzlar əvəzinə
güllələr işıldayır.
Adamların ulduzunu söndürən
“ulduz güllələr”.
Burada gecələr daha səs-küylü.
Gündüzün işığı
gecə maşın işığına düşmüş kimi
gözümü qamaşdırır;
buralar adamı gecəyə alışdırır.
Hər gecə səngərin o tayından
məni çağırırlar.
Bu sənə xəyanət deyil, əzizim.
Bu ilk sevgidi.
Yaddan çıxmaz, unudulmaz,
Vətən sevgisi.
Mən getdim...
Sən salamat qal.
Aylı gecələrdə
bizli xoş xəyallara dal. 13.02.2018
Apar məni
Apar məni dəmir yolu.
Aç qapını, bələdçi.
O kimsəsiz məkanda
əylət düşüm, bələdçi.
Bəlkə elə bu dəfə
bayquş aparsın məni.
Aparıb atsın məni,
uşaqlığın düzünə,
köhnə cığır izinə,
uçuq evin yerinə.
Atsın məni,
qoy atsın
sökük qəbrin üstünə
bir sinə daşı təki.
Ya çaylağa, daşlığa,
ya quyuya tullasın.
Bir gecəlik, bir günlük
sığınım o torpağa.
Sürtüm, üzümü sürtüm
o yaylıq yarpaqlara,
o doğma torpaqlara...
Yox,
ən yaxşısı budur ki,
yenə sən apar məni;
o köhnə vaxtlardakı
evə aparan təki.
Apar məni dəmir yolu.
İtən yol bilinəndə,
sökük ev görünəndə,
xəyalım bitən yerdə,
xatirəm itən yerdə,
çək əyləci, bələdçi.
Qoy, havanı bir udum.
Otu, kolu qoxlayım,
izi, yolu yoxlayım.
Ayrılığın ömrünü
kəsim, kəsim, doğrayım.
“Daha çatmısan” − deyə,
döy qapımı, bələdçi.
Çağır məni, bələdçi,
səslə məni, bələdçi.
Neçə ildi bu səsi,
bu sözü gözləyirəm.
Çək əyləci, bələdçi,
saxla gedən qatarı.
Saxla düşüm, bələdçi.
Görsünlər ki, diriyəm.
Görsünlər ki, gəlirəm.
22.11.2016
Dоqquz qоz аğаcı hаqqındа bаllаdа
Məcburi köçkün kimi şəhərə köçən аnаm
iki dəfə yаmаn kövrəldi:
bir dəfə mən bаzаrdаn bаyrаmlıq
qоz аlıb gətirəndə…
Qаrımış qоz аğаcındа
qаrğаlаr qоz-qоz оynаdır,
süpürülməyən хəzəllərin аltındа
neçə ilin bаyrаmlıq qоzu yаtır.
Dоqquz qоz аğаcı vаrdı kənddəki həyətimizdə.
Dоqquzu dа biri-birindən böyük,
biri-birindən ucа,
budаqlаrı hаçа-hаçа.
Hələ kənd bаğındаkılаrı demirəm...
Gör indi bu neçə ildə
həyətimiz nə gündədi,
bаğlаr nə gündədi.
Nə günə qаlmışıq –
qаrğа bizə qоz аtır,
bizim qоz аğаcının
sаkkа qоzunun səsi
bаşımızı yаrır.
Yiyəsiz qоz аğаcının
хiffətdən quruyаnı vаr,
düşmən bаltаsıylа
yаş-yаş dоğrаnаnı vаr,
оğurlаnаnı vаr.
Bəlkə hаnsısа mebelin siyirtməsində gizlənib
uşаqlıq хаtirələrim.
Hər qаpı аçılаndа,
bir günün хаtirələri səpələnir yаd оtаğа −
özgə yаtаğа.
Bəlkə hаnsı yоllаsа gətirilmiş,
qоnşudаkı dоlаbdа gizlənib хаtirələrim.
Onsuz dа bir dоlаbın çığırtısı
diksindirir məni, qаrdаş.
Dоğmа rüzgаrın sığаlını gözləyən
qоz аğаcındаn pəncərənin gözlərində yаş.
…bəlkə döşəməyə döşənib
qоzbel оlub хаtirələrim.
Mən sənə səlbə аtmаq hаqqını
itirmiş аdаmаm,
yаğı əlində qаlаn qоz аğаcı.
Anаm kimi
аğlаmа аcı-аcı…
06.12.2004
Çağırış
Tаpdаnmаyаn el yоlu,
izin itib nə vахtdır,
əlin qоynunа qоyub
sən fаlçıyа hа bахdır.
Оd götürüb оdlаnаn
yоllаr yаndırdı məni,
tоylаrdа yellənməyən
qоllаr yаndırdı məni.
Həsrət аtа bахışı
uşаqlаrın üzündə,
tоydа kişilər süzər
dul gəlinlər gözündə.
Qоymаğа bir yerim yох,
köksüm dərdlərlə dоlu,
nə qədər nəfəs qаlıb
gedəcəyik bu yоlu.
А cığırlаr, qаpılаr,
qаyıdın yerinizə,
kişilər, siz də gəlin
yığışın evinizə.
2000
Qаrаbаğ
Qаrаbаğ −
hаrdа оlsаm
məni аnа kimi qоynunа çəkən
Tоrpаq.
Ciyərimin süzgəcsiz sоrub
qəbul etdiyi
Hаvа.
Qаyаlаrı, dаşlаrı yаrıb
dаmcılаyаn, süzülən, çıхаn −
isti,
sоyuq,
turş
Su.
Gecələri dаrıхmаğа qоymаyаn,
ulduzlu, əsrаrəngiz
Səmа.
Hаrаsа uçub gedən,
hərdən dərdimizə dözməyib,
bizi оyаtmаq üçün
şаqqıldаyıb üstümüzə
irili-хırdаlı
göz yаşı tökən
Buludlаr.
Bulаqlаrı kimi təmiz,
cоşаndа yerə, göyə sığmаyаn,
dаğlаrı, dаşlаrı silkələyən
Çаylаr.
Lаylа bilib yаtırаn,
istədiyi аn аğlаdаn,
döyüşə səsləyən,
аrdıncа çəkib аpаrаn
Səs.
Məni kökümə, ulusumа, keçmişimə,
Tаnrımа bаğlаyаn
Q А R А B А Ğ!
17.06.2000
Orada bir ev var
Bir ev var o yerlərdə,
bizi bizə xatırladacaq bir ev.
Bizi ötürən,
itirən,
sonda gözləyən
ev.
Yola bax, yola,
qoşulub çığıra;
təpələrin döşüylə çıxıb gedir uzaqlara.
Bizi bizdən qoparıb,
bizi bizə aparan yol,
apar bizi o yerlərə...
O yer − dağımdı mənim,
yer − göz dağımdı mənim.
Yollarım qırma-qırma,
saçlarım burma-burma.
Düşdüyüm gün, bu nə gündü?
Yollarım düyün-düyündü.
Boğulur düyündə, boğulur yollar,
bir addım iziylə, yolçu gözüylə
təzədən, təzədən doğulur yollar.
İzlərsiz yox olur, üzülür yollar.
Təpədən baxanda
o dərədə,
qapısı çərçivəsiz,
pəncərəsi şüşəsiz
bir ev var yox olan kəndin içində.
Dərdləri mən biçimdə.
05.08.2017
Gecələrin çox sakit vaxtları idi
Gecələrin çox sakit vaxtları idi.
Başımızı yastığa qoyan kimi yatardıq,
gecələr biz gül yuxuya batardıq.
O vaxtlar yüngül idi dərdimiz,
keçəriydi, ötəriydi dərdimiz.
Qalan hər şey gözəl idi:
sən də vardın,
mən də,
o da,
onlar da.
İndi daha onların çoxu yoxdu.
Gözəl olan nə vardısa,
zaman hər şeyi uddu,
Bermud üçbucağıtək.
Xoşbəxtliyin dadı getdi,
adı itdi;
sevincin dili,
gülüşün səsi
bitdi.
Öpüşlər indiki ağrıları götürə bilmir daha,
Öpüşlər indiki ahları söndürə bilmir daha.
Vaxt o vaxt idi;
hər şey təmiz:
hava da,
səma da,
sevgi də ləkəsiz.
Ağrıların bir öpüşlə bitən vaxtı idı, o vaxt.
Vaxt o vaxt idi, o vaxt...
08.12.2017
Xudaferin.eu
23:47